68-86 Farringdon Road, London (UK)

Zou Charles Dickens Clerkenwell herkennen, de Londense wijk stadsdeel dat hij gebruikte als decor voor zijn roman Oliver Twist?

Anderhalve eeuw werkzaamheden heeft de armoedige buitenwijk omgetoverd tot een gewilde wijk op een steenworp afstand van de City.

The River fleet, ooit een open riool, is begraven onder de weg en de spoorweg heeft van het gebied een doorgangsplek gemaakt, waarvan de aantrekkingskracht is vergroot door de opening van Crossrail, een strategische metropolitane verbinding die in 2015 werd geopend.

In deze veranderende wijk neemt het project van het bureau Sheppard Robson de plaats in van een parkeergarage van drie verdiepingen uit de jaren 1980.

De transformatie van een parkeergarage in een complex voor gemengd gebruik dat diensten en accommodatie combineert, weerspiegelt nieuwe stedelijke concepten, maar de dichte context vroeg om nauwgezette stedelijke integratie om de omwonenden te beschermen.

Het monolithische volume van de parkeergarage is opgesplitst in twee eenheden die een duidelijk onderscheid maken tussen het kantoorgedeelte en het hotelgedeelte. De elegante plooiing van de gevels, die beide delen van het project gemeen hebben, combineert esthetiek en functionaliteit en leidt het oog naar het midden van de straat om het delicate probleem van over het hoofd gezien worden in een smalle steeg te beperken.

Deze stedelijke beperking ging gepaard met een belangrijke structurele beperking: het oostelijke deel van het perceel is namelijk bovenop de spoortunnels gebouwd.

Omdat het onmogelijk was om de treinen tegen te houden en nieuwe funderingen te maken, behielden de architecten de funderingen van de parkeergarage en versterkten ze op sommige plaatsen. Aan de oppervlakte hebben ze er alles aan gedaan om de structuren lichter te maken.

Het metselwerk, typisch voor de streek maar te zwaar voor de structuur, werd vervangen door een lichtere metalen bekleding die de twee doeleinden van de structuur identificeert.

QUARTZ-ZINC® bedekt de kantoren en past harmonieus bij het brons van het hotel. De architecten maakten optimaal gebruik van de hoekpositie om het expressieve potentieel van de doornen te versterken, die ze in tegengestelde richtingen hebben georiënteerd om de indruk te wekken van een ondoorzichtig oppervlak dat alleen wordt doorsneden door de hoekbeglazing. Het richten van de paneelvoegen naar de grond accentueert dit dynamische effect, ontleend aan de kinetische kunst, nog eens extra.

Als een voorbijganger denkt dat het gebouw trilt, komt dat volledig door het visuele effect van de bekleding, omdat de hele structuur op een schuim is gelegd dat de door de treinen gegenereerde trillingen absorbeert.